Autor	Wiadomość
Jiraiya	Wysłany: Pią 22:37, 08 Wrz 2006    Temat postu: To szukaj, szukaj
Dirae	Wysłany: Pią 22:34, 08 Wrz 2006    Temat postu: Co do szczerości tamtych komentarzy, to ja nie mam wątpliwości. Tylko niektórych trzeba czasem metaforycznie kopnąć, aby to, co napiszą na gg lub powiedzą wprost (bądź przez telefon) przelali w posta Co do ficów do FMA, to mam jeszcze jeden, ale już w zupełnie innym nastroju niż ten. Nie mam ręki do komedii, a to tutaj jest dziełem przypadku. Jak znajdę plik z tamtym drugim, to mogę wrzucić.
Mao	Wysłany: Pią 13:37, 08 Wrz 2006    Temat postu: No bardzo szczerze, jak masz więcej ficków z FMA to dawaj daaaaawaj *_*
Jiraiya	Wysłany: Śro 18:00, 06 Wrz 2006    Temat postu: Hmmm... A tu skomentowały tylko dwie osoby... Ale przynajmniej z własnej woli i szczerze
Dirae	Wysłany: Pon 20:38, 04 Wrz 2006    Temat postu: Było na jeszcze jednym forum,. W sumie nadal tam jest, z całymi czterema komentarzami, z których dwa zqostały wysępione, jeden wysepiony tak tylko trochę, a o jednego w ogóle nie sępiłam xD
Jiraiya	Wysłany: Pon 20:37, 04 Wrz 2006    Temat postu: Też jestem skłonna uznać to za zaszczyt A Alfons.... Śmieszniej wyglonda niż Alphonse xDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Mao	Wysłany: Pon 17:43, 04 Wrz 2006    Temat postu: Cytat: Rzecz powstała głównie w autobusie Ciekawe co jeszcze nie powstało w autobusie >3 Cytat: - Łajza! – odciął się Pułkownik przykładając dłoń do potylicy. Oj Taisa coś chyba nie w humorze panie pułkowniku X3 Cytat: - Edward, spokój – powiedziała lodowato Hawkeye. Nie kontrolowane skojarzenie - "Edward siad!" Cytat: Sekundę później rozległ się nieco metaliczny dźwięk i syk bólu Pułkownika - miał on, bowiem pecha trafić prosto w metalową protezę Eda. Oj Edoado kun nie ładnie nie ładnie Cytat: - Pełno Metalowy!!! – wrzasnął Pułkownik ruszając w pogoń. Hagane nooooo pięknie po prostu pięknie XD. Cytat: A gdzie się podział Alfons? Chyba u cioteczki Pinako i Winry. Nie jakiś Alfons tylko Alphonse albo Aru, albo Al nie no ja nie znosze jak go nazywają... Alfons XD. GENIALNA JESTEEEEEŚ *_*. Takie fajne mini opowiadanie *_*, publikowane jeszcze najakimś forum? Bo jak nie uznam że zestąpił zaszczyt na Fanzin i że tu jest takie coś pieknego XD
Jiraiya	Wysłany: Sob 21:27, 02 Wrz 2006    Temat postu: Jak bym miała czas to mogłabym narysić... ale juzsie szkoła zaczyna... Ych...
Dirae	Wysłany: Sob 21:07, 02 Wrz 2006    Temat postu: Być może, ale Dirae mieć lewwe rączki do rysowania i się zmainy tego w kolmiks nie podejmie
Jiraiya	Wysłany: Sob 12:53, 02 Wrz 2006    Temat postu: Hy hy hy.... takie króciutkie ale fajne ^^" Z nutką humoru, a to wlaśnie lubię Aczkolwiek.... wydaje mi się, że fajnie by sieto prezentowało w postaci krótkiego komiksu Ale to tylko taka moja sugestia.
Dirae	Wysłany: Sob 12:42, 02 Wrz 2006    Temat postu: [FMA] Rękawiczki No dobrze, żeby nie było, że nikt nie pisze, to wrzucę mój para grafomański wyczyn sprzed jakiegoś roku. Rzecz powstała głównie w autobusie - nie ma to jak miejskie korki... R Ę K A W I C Z K I - Pełno Metalowy!!! Złowrogi wrzask przetoczył się przez budynek i zdołał wystraszyć wielu Bogu ducha winnych żołnierzy nim dotarł do swojego adresata. Edward podniósł nieco zmęczony wzrok ponad czytaną właśnie książkę i niepewnie spojrzał na ciężkie drewniane drzwi biblioteki. Przez myśl przeszło mu, że Pułkownikowi puszczenie ich z dymem nie zajęłoby pewnikiem więcej, jak kilka sekund, gdyby tylko się wkurzył. Blondyn westchnął, aż włosy opadły mu na twarz. - Gdzie się schowałeś kurduplu!!! Rozległ się kolejny wrzask, stawiający dalszą egzystencję drzwi pod dużym znakiem zapytania. - Nie nazywaj mnie „kurduplem”!!! – ryknął Edward rzucając książkę na piętrzącą się na podłodze stertę tych już przeczytanych i wypadł na korytarz z chęcią mordu błyskającą w złotych oczach. Pułkownik pędził przez budynek, a kto przypadkiem znalazł się na jego drodze, czym prędzej uciekał lub też zostawał wgnieciony przez niego w ścianę. Widok ten był z goła niecodzienny. - Niech ja cię dorwę!!! – wrzasnęli obaj równocześnie i w tym samym momencie, w nader artystyczny sposób, na siebie wpadli. - Pokraka! – warknął Ed rozcierając lewy nadgarstek. - Łajza! – odciął się Pułkownik przykładając dłoń do potylicy. - Zapalniczka! – ciągnął Ed przechodząc do ataku, pomiędzy rękawiczką na prawej dłoni a rękawem czarnej bluzy błysnęła złowrogo stal. - Konserwa! – syknął Mustang szykując się do ewentualnego uniku. - Zamknijcie się! – przerwała im Hawkeye, przekrzykując ich obu. W odciąganiu od siebie skaczących sobie do oczu alchemików wydatnie pomagał jej Hughes. - O co tu do diabła chodzi? - zapytała stanowczo. - Nazwał mnie kurduplem! – wrzasnął Ed, za wszelką cenę starając się wyrwać Hughesowi, który trzymał go kilkanaście centymetrów nad ziemią. Wymowne westchnięcie rozległo się wszędzie, dokąd docierały wrzaski Elrica. - Normalka – stwierdził Hughes nie puszczając Eda. Hawkeye przeniosła spojrzenie na Mustanga, oczekując jego odpowiedzi, nie było, bowiem wątpliwości, że tym razem to on wywołał całe zamieszanie. - Gdzie są moje rękawiczki Pełno Metalowy?! – syknął. Edward przestał się wyrywać i z diabelskim uśmieszkiem na ustach spojrzał na Pułkownika, który doprowadziwszy do porządku swój strój stał z dłońmi w kieszeniach nieco znoszonej bladoniebieskiej marynarki od munduru i wbijał spojrzenie swoich malutkich czarnych oczu w Elrica. - Czy to oznacza to, co myślę – zapytał Ed z udawaną słodyczą w głosie. Hawkeye, Hughes i Elric spojrzeli po sobie wymownie, a Mustang cofnął się odrobinę, przeczuwając, że to się może jednak za dobrze nie skończyć. - Czyli gdybym ci chciał teraz nakłaść po gębie, - ciągnął - to nie mógłbyś zacząć we mnie celować płomieniami, że byłbyś bezbronny? Perspektywa była cudowna i Ed ponowił próbę wyrwania się z uścisku podpułkownika. - Puść mnie - syknął spoglądając na niego kątem zmrużonych oczu. Major głośno przełknął ślinę. - Puść pókim miły – dodał Ed uśmiechając się jadowicie. Wciąż miał możliwość złożenia rąk i transfigurowania chociażby prawej z nich. - Najpierw powiedz gdzie są moje rękawiczki! – wrzasnął Mustang. – A potem możesz zrobić z Hughesem, co ci się żywnie podoba – dodał ciszej. - Ej – powiedział z wyrzutem podpułkownik. – To nie fer Roy. – Przynajmniej nie będzie nas katował zdjęciami Elysi – dokończył niemal szeptem Pułkownik. - Nie podoba mi się moja córeczka!?!? – Hughes nagle puścił Eda i zamierzył się pięścią na Mustanga. - To bolało - jęknął Edward wstając z podłogi. Tymczasem wrzaski majora i Pułkownika niosły się przez cały budynek, dopóki w końcu nie ucięły ich trzy głośne wystrzały. Mustang i Hughes zamarli na moment poczym powoli obrócili twarze w stronę Hawkeye. Z lufy jej pistoletu wciąż unosiła się smużka szarego dymu. - A teraz udamy się do biura i tam kulturalnie porozmawiamy. I nie będziemy wrzeszczeć i wydłubywać sobie oczu – powiedziała spokojnym głosem. – Zrozumiano!?!! Edward? Chłopak skinął głową, ale usta wciąż miał zaciśnięte, a w oczach wyraźnie było widać chęć dania komuś w pysk i najlepiej by tym kimś okazał się być Alchemik Ognia. - Roy? Pułkownik skinął głową nie odrywając wściekłego spojrzenia od Elirica. - Maes? Podpułkownik również skinął głową, nie zamierzał rezygnować z bezpośredniego dowiedzenia się, co wyprowadziło Roya Mustanga z równowagi. Usiedli przy kwadratowym stole, każde po jednej jego stronie. Pod ścianą stali Farman, Fury, Havoc, również ciekawi, o co tak właściwie Pułkownikowi chodzi. Pomiędzy ich nogami przebiegał Black Hayate raz po raz poszczekując. - No to teraz słuchamy Pułkowniku. - Mów Elric, gdzie są moje rękawiczki – warknął, niezupełnie odpowiadając na pytanie Rizy. - A skąd ja, mam to wiedzieć. To twoje rękawiczki – fuknął Ed składając demonstracyjnie ręce na piersi i spoglądając w bliżej nieokreślony punkt na ścianie. - Pułkowniku – upomniała Mustanga Riza. - Zawsze, jeśli nie mam ich na dłoniach, mam je w kieszeni marynarki. Teraz ich tam nie ma, ktoś mi je ukradł... - Ale dlaczego od razu to musiałem być ja! – wciął mu się Ed. - Edward, spokój – powiedziała lodowato Hawkeye. Chłopak naburmuszył się. - Kto inny miałby interes w skradzeniu mi ich, jak nie on – dodał Pułkownik. - Tyaaa – poniekąd przytaknął podpułkownik. Faktycznie Edward Elric w tej sytuacji nasuwał się wręcz automatycznie. Jego ciągłe sprzeczki z Mustangiem i chęć porachowania mu kości, dawały dostateczny powód. - Ed? – Riza spojrzała na niego pytająco. - To nie ja – zarzekł się. – Po co miałbym to robić. Przywalić mu to jedno, ale w takiej nierównej grze, to by nie było jednak to samo – powiedział rozkładając wymownie ręce. Pułkownik dyszał ciężko. - To kto, jeśli nie ty!? – zerwał się z krzesła i zamierzył na Elrica. Ten w ostatniej chwili zdążył zasłonić głowę ręką. Sekundę później rozległ się nieco metaliczny dźwięk i syk bólu Pułkownika - miał on, bowiem pecha trafić prosto w metalową protezę Eda. Blondyn wyszczerzył się uroczo, jakby chciał tym powiedzieć „pokarało cię i dobrze ci tak” - Spokój! – krzyknęła Riza. – Może po prostu gdzieś je zostawiłeś – zwróciła się do Pułkownika. - Mówiłem już, że jak nie mam ich na dłoniach, to mam je w kieszeni i nigdy nie wyjmuję i nie odkładam byle gdzie. - Ale może się gdzieś jednak spieszyłeś i mimo wszystko je wyjąłeś – zasugerował Hughes. – Nie byłoby za dobrze gdyby one wpadły w ręce jakiegoś alchemika – dodał o wiele poważniejszym głosem i spojrzał na Mustanga ponad okularami. - Nie wyjąłem ich. Nie zostawiłem. W przeciwieństwie do ciebie, mam wszystko uporządkowane. - Zwykłemu kieszonkowcowi byś się chyba nie dał podejść, co? – zapytał Ed opierając brodę na splecionych ze sobą dłoniach. - Oczywiście! – żachnął się Mustang. – Jeszcze czego? - To skoro sam ich nigdzie nie zostawiłeś, nie dałbyś się podejść zwykłemu kieszonkowcowi i nie Ed to zrobił, to kto? – zapytała Riza. – Jakieś pomysły. W tej samej chwili rozległo się nieśmiałe pukanie do drzwi. - Proszę – powiedziała głośno Hawkeye. W drzwiach pojawił się średniego wzrostu chłopak – czyli i tak wyższy od Edwarda – w koszulce z logiem okolicznej pralni i reklamówką w dłoni. - Prze... Przepraszam – powiedział niepewnie. – Ja przyniosłem rzeczy pana Pułkownika z pralni – wyrzucił z siebie na jednym oddechu i wyciągnął przed siebie dłoń z reklamówką. Mustang sztywnym krokiem podszedł do niego i zabrał mu ją, z kieszeni wyjął kilka monet i zapłacił. Edwardowi nagle zaświtała dość dziwna, a jednak całkiem sensowna myśl. Odruchowo zaczął cicho chichotać. - Co takiego pułkowniku dałeś do prania? – zapytał z wredną ciekawością. - Marynarkę, to chyba jasne. Inaczej nie miałbym dziś na sobie tej starej. Hawkeye, Hughes i pozostali spojrzeli na niego podejrzliwie, a Ed już turlał się ze śmiechu po podłodze. - Roy, tę marynarkę, z której kieszeni nie wyjmujesz byle gdzie rękawiczek? – zapytał Maes uśmiechając się. - Eee... - Pułkowniku – westchnęła Riza z politowaniem. Edward z trudem usiadł na podłodze i spojrzał na Mustanga. - Pewnie ci je nawet wyprasowali – powiedział szczerząc się. – I dodali jakiegoś aromatycznego płynu do płukania – dodał. – To jak od dzisiaj będą pachnieć twoje płomienie? Fiołkami? Czy może wanilią? – Nie mógł się powstrzymać. Pułkownik ściskał w dłoni swoje rękawiczki i powoli osiągał temperaturę wrzenia. Ed powoli zbliżał się ku drzwiom, by mieć w razie, czego drogę ucieczki. I szybko ją wykorzystał... - Pełno Metalowy!!! – wrzasnął Pułkownik ruszając w pogoń. K o n i e c ! ! ! Tak, to jest/był łan szut. I proszę się nie martwić. Mustang nie dogonił Edwarda. Nie zmieścił się w przejście, którym uciekał blondyn. I wszyscy żyli długo i szczęśliwie. A gdzie się podział Alfons? Chyba u cioteczki Pinako i Winry. Dziękuję za uwagę.

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group